«تحریم های اقتصادی علیه ایران را متوقف کنیم.»

به گزارش پایگاه خبری رخداد اقتصادی؛ امانوئل دوپوی رئیس موسسه آینده نگری و امنیت اروپا ( IPSE ) در مقاله ای با عنوان فوق با ذکر آمارهای کلی از شیوع بیماری کرونا در جهان که هم اکنون 184 کشور جهان را مبتلا کرده است، با معرفی ایران به عنوان یکی از پر ابتلاترین کشورهای آسیا بعد از چین، و شرایطی که ایران در اثر تحریم های آمریکایی تجربه می کند، خواستار توقف این تحریم ها علیه ایران شده است.

وی نوشته است:

به وضوح معلوم است که برای همه کشورهای مبتلا به این ویروس، هم مرحله قبل و هم مرحله بعد از کرونا وجود خواهد داشت. هیچ منطقه ای از جهان مصون از این همه گیری نبوده است. این بحران پیامدهای دشوار و متعددی خواهد داشت که برای برخی از کشورها این پیامدها همزمان خواهند بود. علاوه بر بحران بهداشتی، این بحران وضعیت اقتصادی کشورها را نیز رو به وخامت خواهد برد.  اما متاسفانه در این میان، مورد ایران ، با توجه به تاثیر وخیمی که تحریم های تحمیلی آمریکا از سال 2018 بر اقتصاد ایران داشته و همواره تشدید شده اند، یکی از غمبارترین موردها می باشد. 

همزمان می توان از این موضوع ابراز تاسف کرد که واشنگتن حتی به دعاهای خیر و فراخوان های جهانی پاپ فرانسوا که از آمریکا خواسته بود در دوران مبارزه با کرونا ویروس، به همه تحریم های تحمیلی علیه کشورهای جهان و بخصوص ایران و روسیه پایان دهد، توجهی نکرد. 

تا روز 13 آوریل ( 25 فروردین 1399 ) تعداد 4600 نفر در ایران در اثر این بیماری فوت کرده اند و مناطق مرکزی و شمالی و شمال شرقی کشور بخصوص بیشترین آلودگی را به کرونا ویروس دارند و مهاجرین افغان مقیم ایران نیز از این این بیماری مصون نبوده اند. 

بانک امریکایی ” گولدمان زاکس” برآورد کرده است که رشد جهانی بخاطر کرونا ویروس می باید با کاهش 1 تا 2 درصدی همراه باشد در حالی که اگر این رشد زیر دو و نیم درصد باشد می توان این شرایط را ” رکود ” ارزیابی کرد. این در حالی است که در سطوح اروپایی، این کاهش در تولید ناخلص داخلی ( PIB ) در سه ماه اول سال 2020  برابر با یک درصد و در سه ماهه دومسال 2020 به  3 درصد خواهد رسید. تییری بروتون،کمیسر اروپایی عهده دار بازار داخلی اروپایی، پیش بینی کرده است که شاهد یک کاهش رشد 2 تا دو نیم درصدی باشیم. 

به اعلام ” دویچ بانک آلمان “، عملکرد مالی نوزده کشور منطقه پولی یورو ( یورو زون ) نیز می بایست در شش ماهه دوم سال 2020 با 24 درصد سقوط همراه باشد. به گفته ” روبرتو آزه وه دو “  مدیر کل سازمان تجارتجهانی، تجارت در جهان نیز می بایست به یک عقبنشینی 13 تا 32 درصدی در سال 2020 همراه باشد. 

این سازمان که مقر آن در ژنو است، حتی فراتر از این هم رفته و و خاطر نشان می کند که صادرات کشورهای آمریکای شمالی، می تواند 41 درصد کاهش داشته باشد و در سال 2020 در بهترین سناریو از منفی 17 درصد (  17- )  کمتر نخواهد بود در حالی این آمارهابرای کشورهای اتحادیه اروپا بین منفی 13 تا منفی 33 درصد خواهد بود. پاسخی که تاکنون جامعه بین المللتلاش کرده است به این وضع بدهد پاسخی کند بوده و یا اینکه رنگی سخاوتمندانه دارد ولی فعلا روی کاغذ باقی مانده است. گروه 20 تصمیم گرفته است 5000 میلیارد دلار به آن اختصاص دهد در حالیکه اتحادیه اروپاچندین روز وقت گذاشت تا در این باره تصمیم بگیرد وسرانجام 500 میلیارد  برای مدیریت بحران بهداشتی جاری و پیامدهای آتی اقتصادی کرونا ویروس اختصاص دهد و در کنار آن صندوق بین الملل پول نیز در نظر دارد 1000 میلیارد دلار از طریق تسهیلات، اعتباری سریع به آن اختصاص دهد که به اسم مبارزه با کرونا ویروس هزینه خواهد شد. 

در این میان هیچ تدبیر خاصی برای 84 میلیون نفر از جمعیت ایران که شدیدا تحت تاثیر پاندمی قرار دارند اتخاذ نشده است.

پیش از این سه کشور اروپایی امضاء کننده توافق هسته ای تلاش کرده بودند از فضای کرونا ویروس بهره برده و اقداماتی را در قالب اینستکس ( مکانیسم تهاتری بوجود آمده در ژانویه 2019 برای تجارت با ایران ) آغاز کرده اند. 

با این حال، تحویل تجهیزات پزشکی به ایران می بایست با یک کمک 20 میلیون یورویی کمک های بشر دوستانه ادامه یابد که  البته با توجه به نیازهایی فراوانی که هم درجهان و هم در ایران وجود دارند و تحریم های آمریکاییعلیه ایران هم بسیار سختگیرانه هستند، تا به این مرحلهگام کوچکی بیش نمی تواند باشد.

قوانین فرا سرزمینی آمریکا، در شرایط بحران بهداشتی جاری، اوضاع را وخیم تر می کند  و امکان ناپذیر بودنتجارت دلاری با ایران ،  خود مانعی برای امکان پذیربودن تامین تجهیزات پزشکی و دارویی برای ایران میباشد. اخیرا نیز چندین مسئول سیاسی و دانشگاهی و اقتصاد دان فرانسوی با تهیه طوماری آن را محکوم کرده بودند. آنچه می ماند این است که به نظر نمی رسد که آمریکا بخواهد در باره ایران کوتاه بیاید و از سوی دیگر تهران نیز همچنان درخواست های نافرجامی را انجام داده و در حالیکه از سال 1961 وامی از صندوق بین المللی پول دریافت نکرده، خواستار دریافت وامی از این نهاد مالی به ارزش 5 میلیارد دلار شده است. تعداد بسیاری از خود ما نیز از طریق این فراخوان از کشورهای مختلف که خواهان تامین محصولات مورد نیاز ایران می باشند خواسته ایم که از همین امروز و بدون موانعی که بصورت یکجانبه از سوی آمریکا بوجود آمده اند، این کار را انجام دهند. در این کار ضرورتی وجود دارد زیرا بحران همه گیری کرونا در ایران به بحران دیگر یعنی بحران قیمت نفت هم افزوده می شود و تلاش هایی که تا به امروز به صورت عامدانه از سوی ریاض برای به شکست کشاندن فعالیت های نفتی ایران ادامه داشته ، بر مشکل افزوده است. 

با یک بشکه نفتی که قیمت آن حدود 20 دلار است و به نظر می رسد که در پایین ترین قیمت آن روی 20 دلار تثبیت شده است و می تواند تا 30 دلار هم بالا برود و این کاهش، بیشترین کاهش قیمت نفت در 18 سال گذشته می باشد، کاهش تولیدات نفتی ایران  حتی روی شرایط  تحرک بخشی به اقتصاد ایران در دوران پساکرونا نیز اثر گذار خواهد بود. 

البته کاهش تولید 96 درصدی نفتی ایران در زمان قبل از شیوع کرونا  هم وجود داشته و به 900 هزار بشکه درروز رسید در حالیکه با چشم انداز برداشته شدن تحریم های ضد ایرانی در ژانویه 2016 ، ایران در نظر داشت در سال 2021 تولید خود را به 3 میلیون و800 هزار و حتی 4 میلیون و 100 هزار بشکه در روز برساند ! 

با این حال کاهش تولیدی بین 7/9 تا 12 میلیون بشکه در روز حدود 10 درصد از عرضه جهانی نفت می باشد و بعد از مذاکرات تلخی که در روزهای اخیر در نزد تولیدکنندگان اوپک به اضافه روسیه و مکزیک و کانادا و برزیلو .. در جریان بوده است و سپس بین ریاض و مسکوادامه داشته، نمی توان چشم انداز بسیار خوشحالکننده ای از اوضاع برای تهران  که بین ده تا 12 درصد ذخایر موجود نفتی جهان یعنی 157 میلیارد بشکه را در دست دارد ، ارائه داد. 

به صورت دو فاکتو، وزن تحریم های اقتصادی آمریکا که آنهم در اوج همه گیری و در روز 17 مارس تشدید شده اند، نتیجه ای جز شکننده تر شدن طولانی مدت اقتصاد ایران نخواهد داشت. این وخامت به صورت کاهش ارزش ریال ایران به میزان 60 درصد ، 

کاهش ده درصدی تولید ناخالص داحلی ایران، در حالی که این رشد در سال 2016 برابر با 12 درصد بود و در سال 2019 به 4 درصد رسید ، و همچنین نرخ دوازده ممیز نهم درهم درصدی بیکاری ( 29 درصد برای دانشجویان ) بروز خواهد یافت. در این میان می توان این پیش بینی را داشت که بازگشت تحریم های یک طرفه آمریکا به معنای از دست دادن 60 میلیارد دلار برای ایران بوده است. 

فرانسه که زمانی بعنوان چهارمین شریک تجاری اروپایی با ایران تجارت خود با ایران را سه برابر کرده بود و آنرا از 500 میلیون یورو به یک ونیم میلیارد یورو رسانده بود ( بین ژانویه 2016 و مه 2018) منافعی برای دخیل شدن در این موضوع خواهد داشت.

فرانسه با حرکت در این مسیر می تواند متحد آمریکایی اش را به سوی ژست های بشر دوستانه سوق دهد و بدین ترتیب در راستای کمک به ایجاد مبانی کاهش تنش ها که بسیاری خواستار آن هستند گام بردارد. خوب در این میان، انتظار چه کار دیگری را داریم؟

انتهای پیام/