شهر هوشمند و الزامات قانونی آن

به گزارش پایگاه خبری رخداد اقتصادی به نقل از روابط عمومی شهرداری منطقه۹؛ در متن این یادداشت چنین آمده است؛ شهر هوشمند چارچوبی است که عمدتا از فناوری‌های اطلاعات و ارتباطـات(ICT) برای گسـترش و ترویج شـیوه‌های توسـعه پایدار و با هدف رفـع چالش‌های رو به رشـد شهرنشـینی، توسط حکومت‌های مرکزی و محلی در سراسر جهان، ایجاد شده اسـت. درواقع، با افزایش سـطح توقعات و پدیدار‌شدن نیازهای جدید، تنها راهبرد، هوشمندسازی است که با کمک تکنولوژی‌های جدید می‌تواند شـهرها را روزآمدسازی کند.

حرکت بدین سمت‌وسو، به تدوین چارچوب‌هایی برای اداره شهر هوشمند و پُرکردن خلأهای حقوقی در حوزه‌های «قانونگذاری و مقررات‌گذاری»، «سرمایه‌گذاری و دسترسی آسان و مطمئن به سرمایه»، «دسترسی به تحقیق و توسعه و فناوری پیشرفته»، «ظرفیت‌سازی کارآفرینان»، «تنظیم محیط کسب‌وکار در شرایط جدید بازار» و «فرهنگ‌سازی» برای زیستن در سازگاری با بوم‌سازگان جدید شهر هوشمند نیاز دارد. ۶ بُعد اساسی شهر هوشمند عبارتند از: اقتصاد هوشمند، مردم هوشمند، حکمرانی هوشمند، تحرک هوشمند، محیط‌زیست هوشمند و زندگی هوشمند. دستیابی به تمامی ابعاد شهر هوشمند میسر نخواهد شد جز با بازبینی، اصلاح یا وضع قوانین و مقررات مورد نیاز، در واقع مقررات شهر از قوانین و قوانین از حقوق حاکم و حقوق حاکم از قرارداد اجتماعی میان سهامداران (شهروندان) ناشی می‌شود. منظور از چارچوب قانونگذاری برای شهر هوشمند، تعیین سیاست‌ها، نظریات و دیدگاه‌های حقوقی-تخصصی قابل اجرایی است که زمامداران، ذینفعان و به طور کلی شهروندان شهر هوشمند را به مشارکت در همه امور شهر هوشمند فرامی‌خواند.

موضوعات چارچوب مقررات‌گذاری نیز عبارتند از: الزام به‌دست‌یافتن به زیرساخت‌های نهادی- قانونی مطلوب، اجرای درست رویکرد «فاوا در خدمت توسعه» و محور قراردادن آن در شهر هوشمند، الزام به ایجاد هماهنگی میان دستگاه‌ها به‌منظور بهره‌برداری‌پذیرکردن متقابل خدمات آنها و یکپارچه‌کردنشان در شهر هوشمند. مطلوبیت شهرهای هوشمند، وابسته به نوع فناوری و میزان هزینه‌کرد سرمایه نیست، بلکه مطلوبیت شهرهای هوشمند، به زمامداری و راهبری خوب، داشتن چشم‌اندازی بلندمدت و همکاری مطلوب میان ذینفعان جامعه است. شهرداری تهران، وزارتخانه‌های نیرو (با ۲۲هزار کیلومتر فیبر نوری)، راه و ترابری (با ۱۱هزار کیلومتر فیبر نوری)، نفت و شرکت مخابرات (با ۵۲هزار کیلومتر فیبر نوری) و… باید با سیاست‌های هماهنگ‌شده، امکانات و تأسیسات فنی خود را به تسهیم بگذارند. بنابراین شهر هوشمند پایدار، شهری نوآورانه است که از فناوری اطلاعات و ارتباطات و دیگر ابزارها برای بهبود کیفیت زندگی، بهینگی عملیات‌های شهری، خدمات و رقابتی‌بودن ‌اسـتفاده می‌کند، درحالی‌که اطمینان حاصل می‌کند که شـهر قادر به تأمین نیازهای حال حاضر و نسـل‌های آینده در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، محیطی و فرهنگی خواهد بود.

انتهای پیام/