امیریان رئیس هیاتمدیره انجمن صنفی پیمانکاران معادن ایران:
صنعت مس در بخش «فرآوری و ذوب» بومی شده است
انجمن صنفی پیمانکاران معادن ایران که اولین NGO در این بخش در کشور محسوب میشود؛ کمتر از یکسال است که راهاندازی شده است. ۷۰ درصد پیمانکاران فعال در این بخش که حدودا شامل ۱۳ تا ۱۴ شرکت مرتبط میشوند؛ عضو این تشکل هستند. در همین راستا به سراغ امیریان رئیس هیاتمدیره انجمن صنفی پیمانکاران معادن ایران رفتیم تا به منظور آشنایی هر چه بیشتر با نحوه عملکرد این انجمن و جزئیات تاسیس این تشکل مطالبی را جویا شویم که متن این مصاحبه از نظرتان میگذرد:
به گزارش پایگاه خبری رخداد اقتصادی و به نقل از اقتصاد ملت؛
این انجمن از چه زمانی تأسیس شده است و هماکنون چند عضو دارد؟
این انجمن از سال 1391 به عنوان کمیته پیمانکاران معدنی تحتپوشش خانه معدن ایران فعالیت خود را آغاز کرده است و از 17 مرداد ماه سالجاری تحتعنوان انجمن صنفی پیمانکاران معادن در حوزه جغرافیایی ایران به شماره 3232504 در وزارت تعاون، کار و رفاهاجتماعی به ثبت رسیده است. در حال حاضر (16) شرکت پیمانکاری معدنی بزرگ عضو این انجمن هستند و سالانه حدود 70 درصد از عملیات کند و کاو بخش معدن را با داشتن بیش از 30 هزار نفر پرسنل فنی و ماهر به انجام وظیفه خطیر ملی مشغول هستند.
این انجمن در چه زمینههایی اقداماتی انجام میدهد؟
در حال حاضر زمینههای فعالیت اعضاء انجمن در مباحث باطلهبرداری، استخراج موادمعدنی فلزی نظیر: مس، سنگآهن، سرب و روی، طلا و … است که عمدتاً به شکل روباز بهرهبرداری شده و مواد استخراجی را در اختیار کارفرمایانی نظیر: شرکت ملی صنایع مس ایران، شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران، سازمان ایمیدرو و شرکتهای تحتپوشش آنها قرار میگیرد. پیمانکاران عضو این انجمن عموماً دارای گرید (1) در رشتههای مختلف از جمله کاوشهای زمینی از سازمان برنامهوبودجه هستند و تخصصیترین، سرمایهبر بودن و در عین حال سختترین بخش معدن در پیمانکاری معدنی تجلی پیدا میکند و در صورت عدم برنامهریزی کلان و پشتیبانیهای لازم از این کارآفرینان، آسیبهای جدی به صنایع معدنی وارد میشود.
جنابعالی بومیسازی در صنعت مس را چگونه ارزیابی میکنید؟
بومیسازی در صنعت مس به دو بخش «فرآوری و ذوب» و «تأمین مواداولیه» متکی است که خوشبختانه در بخش فرآوری و ذوب سالهاست که این بخش بومی شده و نیاز کمتری به تکنولوژی و سختافزارهای خارجی دارد، اما در بخش باطلهبرداری و استخراج موادمعدنی در مقیاس بزرگ به دلیل عدم امکان تولید ماشینآلات تخصصی فوقسنگین نظیر: بیل مکانیکی، شاول، دامپتراکهای بالای 35 تن، دستگاههای حفاری بالای 8 اینچ و ……. همچنان باید از معدود کشورهای تولیدکننده این نوع ماشینآلات به کشور وارد شود که متأسفانه طی سالهای اخیر به دلیل بوروکراسیها و سختگیریهای غیرکارشناسی دستگاههای مسئول خودی این مشکل همچنان باقیمانده است و آسیبهای ماندگاری در بدنه بخش معدن وارد میکند.
به نظر جنابعالی تحریمها در ارتقاء سطح بومیسازی صنعت مس چه نقشی ایفا کرده است؟
تحریمها در دو بخش خارجی و داخلی (دستگاههای خودی) به پیمانکاری معادن آسیب جدی وارد کرده است. در بخش خارجی عدم دسترسی مستقیم به ماشینآلات نو، اطاله زمان سفارش تا تحویل ماشینآلات کارکرده به دلیل مشکلات نقلوانتقال ارز از طریق بانکها و در نتیجه افزایش هزینههای تمام شده بخش تولیدات معدنی است. در بخش داخل کشور نیز تحریمهای دستگاههای خودی در مواردی از تحریمهای بیگانگان مؤثرتر و برای کشورمان پر هزینهتر بودهاند. از جمله این موارد محدودیتهای غیرکارشناسی برای واردات ماشینآلات فوقسنگین (غیرقابل تولید در داخل) است که تأثیرات منفی اینگونه تصمیمات و عملکردها در لایههای مختلف تولیدات صنایعمعدنی و درآمدهای ارزی ناشی از صادرات آشکار میشود.
با توجه به اینکه صنعت مس مورد تحریمهای ظالمانه قرار گرفته است؛ آیا این تحریمها مانع از رشد بومیسازی این صنعت شده است؟
در بخش کارخانهای (فرآوری و ذوب) صنعت مس با توجه به نرمافزارها و سختافزارهای بومی با سربلندی و افتخار به راه خود ادامه میدهند، اما در بخش پایهای (باطلهبرداری و استخراج موادمعدنی) نیاز مبرمی به تجهیز ناوگان عملیاتی و اجرایی معادن مس برای تأمین مواداولیه موردنیاز است.
تا چه میزان در تهیهوتامین تجهیزات و قطعات موردنیاز این صنعت خودکفا هستیم و در چه زمینههایی نیاز به شرکتهای خارجی داریم؟
همانطوری که گفته شد؛ تأمین ماشینآلات معدنی و پشتیبانی از شرکتهای پیمانکاری معدنی اولویت عاجل و ضروری برای تأمین خوراک واحدهای فرآوری و ذوب است و به اصطلاح مرسوم از نان شب هم واجبتر است.
در پایان اگر صحبت خاصی دارید؛ بفرمایید.
از فرصتی که در اختیار اینجانب قرار دادید؛ تشکر کرده و آرزوی موفقیت بیشتر برای مدیران و کارکنان فرهیخته و خدوم مجله وزین و مؤثر عصر مس را از خداوند متعال خواستارم.