صید ماهی عدالت

دادگاه، دادستانی ، دادرس و دعا واژه دیگر که ریشه در کلمه «داد» به معنای عدالت دارند؛ ملجا و پناهگاه انسانهای مظلوم در زمین و زمان هستند و قلم قاضی حق را که گاه چون گنجی در لابلای استشهاد های شفاهی و کتبی و به خصوص در غبار زمان گم میشود، پیدا می نماید و به مستحقش میرساند.

ماجرا از روزگاری نه چندان نزدیک در سال ۱۳۶۴ رقم خورد که مرحوم ر- ح از کشاورزان روستای هندخاله شهرستان صومعه سرا روی در نقاب خاک کشید و اموال ایشان از جمله خانه و زمینهای زراعی بی آنکه در ترازوی عدالت سنجیده شوند، با یک فرهنگ ناعادلانه و نگاه تبعیض آمیز بین فرزندان پسر و تنها دخترشان تقسیم شد.

اموالی که کم کم مودت خانوادگی فرزندانش را مکدر کرد و خاندانی که تا پیش از آن در عواطف برادری خواهری شهره شهر بودند، برای نزاع و بگو مگو ها بر سر زبانها افتادند. به ندرت که نوه ها و نبیره های مرحوم بزرگ شدند، آن اختلافات خانوادگی نیز بزرگتر و در آن شهر کوچک بر سر زبان ها افتاد.

هرکس از اعضای خانواده هر کاغذی که پیدا می‌کرد، به دادگستری مراجعه و طرح دعوی می کرد و چنین بود که حق کلاف سردرگمی می شد و قضات محترم عطای عدالت را به لقای عداوت زبانی این خاندان می‌بخشیدند و آن که می‌ماند کینه بود که روز به روز ریشه می گرفت.

در گیرودار بروکراسی‌های پیچ‌درپیچ، اسناد گوناگون که حالا دیگر زونکنی قطور شده بود، در شعبه سوم دادگاه حقوقی و عمومی دادگستری صومعه سرا روی میز قاضی داریوش قربانی قرار گرفت .بی آنکه بخواهیم قضاوت اسلاف را به داوری مثبت و منفی بنشینیم، ذکر این نکته که یک حقیقت مطلق در فرهنگ اجتماعی است که اگرچه جوهره قانون پاسداری از عدالت است، اما وجدان قاضی قانون را از لابلای کتابها بیرون می کشد و چون آبی در مسیر زندگی مردم جاری می نماید تا کدورت‌ها را بشوید و نهال مهربانی و مودت بکارد.

ظرافت عدالت آنجاست که همه از محکمه راضی برگردند و این اگر اعجاز قضاوت نباشد، نشان از درایت قاضی است.

آن ماجرا پس از ۳۷ سال فراز و فرود ، با ابطال تقسیم نامه یا ترک دعوی غیر استناد، مبهم ، غیر اصولی و غیر قابل فهم مورخه هفتم فروردین ۱۳۶۹ در بیست و سوم تیر ماه ۱۴۰۱ دعوا چنان ختم به خیر شد که می تواند الگویی برای تمام خانواده هایی باشد که با تمام نزدیکی نسبی و خونی، به خاطر تقسیم اموال ورثه ای، دور از هم شده‌اند.

شیرینی این حکم آنگاه مضاعف می شود که اختلافات خانوادگی جای خود را به صفا و مهربانی داده است و این میسر نبود مگر با شجاعت قضاوت دادرسی که نگذاشت گنج حق مشمول گذشت زمان شود و ماهی عدالت را پس از ۳۷ سال صید کرد و به سفره مهربانی این خاندان بخشید و چهره عدالت خواهی قوه قضاییه را در نگاه مردم صومعه سرا، استان گیلان و همه جای ایران را مشعشع کرد و قلم چنین قاضیانی نویسا باد که عدالت اگر حتی یک نهال باشد، جنگلی سرسبز می سازد که امنیت روانی و آرامش اجتماعی به بار می آورد.

انتهای پیام/